معراج آماده برای حرکتی عظیم...
بسم رب نور
امان از وقتی که ادم دستش به نوشتن نرود ...
حتی چشمش به خواندن هم نرود...
اگر میگویند که دو روزت مثل هم باشد خیلی بدبخت هستی من دیگر کل روز هایم شده مثل هم...
انگار نه انگار چند هفته مانده به امتحانات
انگار نه انگار چند ماه مانده به کنکور
انگار نه انگار چقدر راه مانده تا رسیدن به کمال...
خودم همیشه میگفتم نباید نشست و منتظر معجزه بود که چیزی به چیزی بخورد کسی بیاید تا راه هموار شود...
هر وقت میخواستم ایراد از کسی یا کسانی بگیرم که کاری انجام نمیدهند اول از همه میگفتم:
" منتظر معجزه بودن یعنی رکود در حالی که معجزه در حرکت است"
اما نمیدانم چه شده است که خودم منتظر معجزه هستم که دستی از غیب بیاید و من رو از رکود به حرکت وادار کند....
+ پی نوشت: خسته شدم از ساکن ماندن باید ایده هایم را عملی کنم اما چه جورش را نمیدانم؟!
+ پی نوشت: خدایا.... منتظر معجزه نیستم اما منتظر لطف بیکرانت و محبتت هستم... که جز تو کسی ندارم و نخواهم داشت...
معرآجـــــ
MAHTAB