دیشب بعد از قرنی نشستم پای یک فیلم به نکته جالی پی بردم :
تو فیلم یا رو میخواست یکی رو تلکه کنه، اذیتش کنه، بعد تو گیر دار این مسخره بازی ها یهو مهر طرف به دلش میشینه و قصه عوض میشه..
عزاب هاش شروع میشه که وای حالا چه جوری درسش کنم چه جوری بهش بگم و چه جوری و چه جوری...
زتدگی منم شده مثل این فیلما
اما با یه مشکل اضافی، تو این فیلم آخرش اون دو نفر رفیق شدن همه چی درست شد اما برا من نه
چرا؟!
چون دقیقا کارایی رو کردی که طرف اگه باباش باهاش میکرد نمی بخشیدش
دقیقا کارای که ازش متنفر بوده رو تو انجام دادی
فیلم من از اوناست که آخرش صندلی سینماها رو میشکنن بعدش تظاهرات میکنن که چقدر فیلم مزخرفی بوده...
پی نوشت 1 : امـام سجّاد علیه السلام از حسـین علیه السلام شنیدم کـه مى فرماید : اگر مردى در این گوشم ـ اشاره به گوش راست خود کرد ـ مرا دشنام دهد و در دیگرى از من پوزش بخواهد ، پوزش او را مى پذیرم...
