دوستان عزیز در صورتی درگوشی خود اپلیکیشن وایبر را دارند میتوانند شماره خود را به صورت خصوصی در وبلاگ زیر بزارند تا در گروه
"شـــــیــــــــــــخ شــــــــهــــید"
عضو بشوند و درباره کتب و سیره شهید مطهری به تبادل نظر بپردازند
خوب خدا رو شکر امتحانا تموم شد
قرار یک نفس راحت بعد 1 ماه بکشم
اما یک چیز عجیب:
یکی از دوستام گفت: یک صفحه توی یکی از سایت های اجتماعی باز شده یا رو با کمال جدید و اعتماد به نفس خودشو نایب امام زمان معرفی کرده حکم اسلامی میده؟
جالب تر این که یک عده حرفاش باور کردن !!!!!!!!!!!
یعنی یک عده قبول کردن هست و دارن به حرفاش گوش میدن!!!
یک عده دیگه هم باز قبول کردن و فحش میدن به دین و امام زمان!!!
( سرباز های گمنام امام زمان جون مادرتون یه حرکت بزنید رو این یارو )
و یه سوالم واسش پیش اومده بود و تو یکی از همین مدل صفحه خونده بود که:
چرا خداوند تو قرآن اسم یک سری از پیامبر ها رو آوده بقیه این همه پیامبر چرا اسمشون تو قرآن نیست...(با ادمه اش که توهیین کار ندارم)
جواب بنده خدا رو گفتم قبولم کرد اما چون تحقیق نکرده بودم از اون چیز هایی که خودم میدونستم استفاده کردم شک دارم که درست گفتم یا نه؟!
پی نوشت: حالا علما و فقها بیاین جواب این سوال بدید ببینم درست گفتم ایا؟!!!
پیغمبران نیامده اند که عشق خدا و عبادت خدا را به بندگان یاد دهند؛ این فطری هر انسانی است، بلکه آمده اند راه های کج و راست را نشان دهند، امده اند بگویند ای انسان! تو عاشق کمال مطلقی خیال میکنی پول برای تو کمال مطلق است، خیال میکنی که جاه برای تو کمال مطلق است، خیال میکنی که زن برای تو کمال مطلق است؛ تو چیزی غیر از کمال مطلق را نمیخواهی ولی اشتباه میکنی، پیامبران آمده اند که انسان را از اشتباه بیروم بیاورند درد انسان آن درد خدای است که اگر پرده های اشتباه از جلو چشمش کنار برود و معشوق خود را پبدا کند به صورت همان عبادت های عاشقانه ای در میاید که در علی علیه السلام سراغ داریم...
منیع کتاب انسان کامل،صفحه 80 نوشته شهید مطهری
گرفته شده از : پرتال شهید متفکر استاد مرتضی مطهری
قَالَ علیه‌السلام: دِرَاسَه الْعِلْمِ لِقَاحُ الْمَعْرِفَه. وَ طُولُ التَّجَارِبِ زِیَادَه فِی الْعَقْلِ. وَالشَّرَفُ التَّقْوَی. وَالْقُنُوعُ رَاحَه الابْدَانِ. وَمَنْ أَحَبَّکَ نَهَاکَ؛ وَمَنْ أَبْغَضَکَ أَغْرَاکَ.
«حضرت سیّد الشّهداء علیه السّلام چنین فرمود: تدریس و تدرّس علم، پیوند معرفت است، و درازای مدّت تجربه موجب زیادی عقل است. و شرف انسان تقوای اوست. و قناعت پیشگی، راحت بدن است. و کسیکه تو را دوست دارد از ناشایستگی تو را منع می‌کند؛ و کسیکه تو را دشمن دارد تو را بکار زشت ترغیب می‌نماید.»
منبع لمعات الحسین نوشته علامه محمد حسین حسینی طهرانی
تو دیگر هیچ از خواب غزل ها بر نمی خیزی
برای گریه های ام طرح زیبایی نمی ریزی!
تو حالا هم غبار کوچ کردی ایل شعرم را
تو که هم واره از موسیقی یک عشق لبریزی
چه زیبا می سرایی ناکجای چشم های ام را
بیا ای شاعر آواز های دشت پاییزی
همانند غرور سبز سبز قوم پیچک ها
تو هم شوریده ای بر وحشت این قرن پاییزی
بیا ـ من خنده های ات را دوباره لمس خواهم کرد
تمام خنده هایی با همین فصل دل انگیزی!
تو تا پشت نگاه ات شاعر یک شهر غوغایی
چرا پس از سکوت لحظه های ات بر نمی خیزی!
همانند بهاری آشنا بر فصل زردی ها ـ
عبور از هر چه کردی تا فراسوی دلاویزی
غرور دیگری سر می زد از اعجاز هر چیزت
اگر تشبیه می کردم غرورت را به هر چیزی
تو مشق لحظه های ام را سراسر نقطه چین کردی
چرا این نقطه چین ها را دگر حرفی نمی ریزی!
محمود طیب
این خط آخر ندارد...
بنویس شهید و باز برو سر سطر
همان جا که نخل هایش بدون سر
نماز میگذارند و بید های
مجنونش به سمت شرجی افق
در اهتزازند...
از این سطر به آن سطر
از این خط به آن خط
از آین خاک ریز به آن خاک ریز
حالا دیگر این همه شهید را
کلمه ها تشیع میکنند
اصلا این خط آخر ندارد!
بدون معطلی به جای نقطه
اشک هایت را بگذار و برو...
